Liefdesrelaties, wat zeggen deze over jou? Een he-le-boel. Als ik al mijn relaties eens onder de loep neem, dan zijn ze allemaal eigenlijk hetzelfde. Vol geweld. Bedrog op elk vlak. Alleen naaien. No commitment. Wat vervolgens toch uitgroeit in iets dat uiteindelijk op een soort relatie leek. Als ik kijk naar al mijn ‘relaties’, heb ik eigenlijk nooit écht eentje gehad. Eentje in balans, waar beide gelijkwaardig zijn. En de enige die ik voor alles kan blamen ben ikzelf. Ik ben voor de 100% verantwoordelijk voor elke relatie die ik heb.
Ik kan er nu, jaren later van een afstand vredig naar kijken. In de basis was ik dit allemaal zelf. Het was in de kern allemaal mijn eigen keuze. Ik wist niet beter. Een plek waar ik mijzelf maar nauwelijks serieus nam. Waar ik mijzelf behandelden zonder enige eigen waarden. Ik kwam op de laatste plek. Als ik dit allemaal mezelf aan deed, hoe kan iemand anders dan mij wel respecteren, aanmoedigen en steunen? Het antwoord is niet.
Wat jij in je binnenwereld voelt, is hoe jouw buitenwereld eruitziet. Period. Dus ik trok alleen maar zulke mannelijke gedaantes aan. Mannen die mij allesbehalve serieus namen, überhaupt voor mij kozen of erkende als vriendin maar emotioneel alles van mij verwachten. Mannen die mij zo manipuleerde dat ik eigen niemand anders meer had behalve hen. Waar zij zoveel invloed hadden dat ik zelf niet eens meer eigen keuzes kon maken. Welke kleren ik kon dragen, of naar welk feestje ik kon gaan. Compleet maar dan ook compleet gebrainwashet. Waar een paar klappen ontvangen er gewoon bij hoorde en hij ook terugontving. Omdat ik het geweld terzelfder was.
Geweld gaat met geweld samen. Geweld kan niet bestaan in een liefdevolle omgeving. Daar zal geweld direct verdwijnen. Je hebt tenslotte altijd een keuze. Altijd. Dus lieve vrouw, wees liefdevol. Vooral naar jezelf. De rest komt daarna.
