Mijn verstand neemt niet zo vaak meer een loopje met me als voorheen. Als het even niet meezat of juist wel, kwam de wijnfles in het weekend tevoorschijn om maar even het hoofd leeg te maken. Om gedachtes te verzetten. Om afgeleid te worden van wat er werkelijk binnenin gebeurt. Om even de confrontatie op te schuiven naar de maandag daarop. Of de dag daarop. Waar ik er dan nog slechter aan toe ben voordat ik überhaupt aan de 5 flessen wijn begin.
Oh my god die katers lijken een eeuwigheid te duren en dit is allemaal zo genormaliseerd. De spiraal van de week. Waar iedereen maar het weekend toe leeft om helemaal tot het gaatje te gaan, van maandag tot met donderdag te herstellen om vervolgens weer precies hetzelfde te doen als het weekend daarvoor. Week na week. Maand na maand. Jaar na jaar.
Pas wanneer je niet meer hieraan deelneemt, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Een wereld waar maandag en vrijdag hetzelfde voelen. Een wereld waar tijd eigenlijk een illusie is en je per dag bekijkt hoe je deze zo zinvol mogelijk kan inzetten. Of dit nou vrijdag, zaterdag, woensdag of maandag is. Ik voel geen escape meer voor de werkweek, ik kijk niet meer op tegen de maandag. Ik zie elke dag weer als een nieuwe mogelijkheid om het beter te doen dan gister. En als het even tegenzit, dan zit het even tegen. Dat gaat voorbij, en zo lang het niet voorbij gaat, accepteer ik dat het er is.
Zo heeft iedereen tegenslagen en ontvangt klappen van het leven waar je lessen uit leert. Dat hoort erbij. Maar hebben de tegenslagen en klappen controle over jou? Of controleer jij de tegenslagen? In plaats van alle datingapps open te gooien voor een sessie ‘fuck the pain away’ of van after naar after slenteren met mijn ziel onder de arm opzoek naar m’n volgende hit. Nee I fucking sit with it. We need to feel in order to heal. Als jij je enkel breekt kijk je toch ook niet de andere kant op om vervolgens alsnog een rondje te gaan hardlopen?
Wist je dat die pijn alleen maar verzet van je verstand is tegen wat er werkelijk is? Als jij je zou overgeven aan deze pijn, deze intens zou voelen en accepteren dat deze pijn en situatie er is. Verdwijnt het. En wanneer je er aandacht en liefde aan geeft, aan de plekken waar je bent geraakt, zal je lichaam en geest de plekken vanzelf helen. Want wij mensen kunnen dat. Jij kan dat. Zo simpel is het en we doen allemaal zo moeilijk.
